Coaching, consulting, mentoring, czyli co jest czym?

Coaching rozumiany jest wielorako i bywa mylony z doradztwem, szkoleniami czy mentoringiem. Warto więc pokrótce przedstawić ich cechy, podobieństwa i różnice.

Według International Coach Federation (ICF): „Coaching jest interaktywnym procesem, który pomaga pojedynczym osobom lub organizacjom w przyspieszeniu tempa rozwoju i polepszeniu efektów działania. Coachowie pracują z klientami w zakresach związanych z biznesem, rozwojem kariery, finansami, zdrowiem i relacjami interpersonalnymi. Dzięki coachingowi klienci ustalają konkretniejsze cele, optymalizują swoje działania, podejmują trafniejsze decyzje i pełniej korzystają ze swoich naturalnych umiejętności.Profesjonalni coachowie zapewniają nieustającą współpracę przygotowaną specjalnie w celu niesienia pomocy klientom w osiąganiu satysfakcjonujących rezultatów w ich życiu zawodowym i osobistym. Pomagają klientom  poprawiać ich osiągnięcia i podnosić jakość życia. Muszą wykazywać się umiejętnością słuchania, obserwowania i przystosowywania własnego podejścia do indywidualnych potrzeb klienta. Dążą do wydobycia rozwiązań i strategii z wnętrza klienta. Wierzą, że klient jest z natury kreatywny i pełen pomysłów. Zadanie coacha polega na wydobyciu tych umiejętności, zasobów i kreatywności, które klient już posiada”. [ cf.org.pl/pl79,coaching.html]

Inna światowa organizacja, International Coach Federation  definiuje coaching jako rodzaj partnerstwa z klientem w procesie pobudzającym proces myślenia i kreatywności, który inspiruje go do maksymalizacji osobistego i zawodowego potencjału [www.coachfederation.org]

John Withmore [„Coaching. Trening efektywności”,  G+J Gruner+Jahr Polska, 2011]  coaching definiuje jako: „Odblokowanie potencjału osoby w celu maksymalizacji jej dokonań i działań. Jest raczej pomaganiem w uczeniu niż uczeniem”. Oznacza to umiejętność diagnozy potencjału klienta, naprowadzanie go na cel, czy dawanie samodzielnych zadań.

„Coaching to proces uczenia się, trwający całe życie” –  tak syntetycznie istotę coachingu określa Patty Mc Manus jako przesłanie swojej publikacji pt. „Coaching” [P. McManus, “Coaching”, Harvard Business Review Press, Wyd. Helion, 2008].  W tym ujęciu „nauka” jest synonimem rozwoju. W kontekście działalności biznesowej wydaje się ona szczególnie aktualna, gdy od menadżerów wymaga się elastyczności, szybkości działania, kreatywności, poszukiwania, rozwijania i pielęgnowania unikalnych przewag rynkowych, a te najczęściej tkwią w potencjale pracowników.  Ma to też związek ze zmianą roli menadżera, rosnącą popularnością zarządzania projektowego w ramach „zwinnej” organizacji,   czy też nowym modelem przywództwa. Coraz częściej więc menadżer występuje w dwojakiej roli – coacha i coachee (coachowanym), czyli specyficznego ucznia i nauczyciela, a także kreatora i uczestnika organizacji uczącej się.

Elementy wspólne różnych definicji to: specyficzna relacja między coachem a coachowanym (osobą indywidualną lub zespołem czy też grupą), w której dzięki zadawanym przez coacha pytaniom i innym narzędziom fachowego warsztatu, klient  jest skłaniany do autorefleksji, wglądu, wzmocnienia samoświadomości, jest stymulowany do kreatywnego myślenia, odkrywania i uwalniania potencjału, wychodzenia ze strefy komfortu, określenia swoich indywidualnych celów i zwiększenia motywacji do ich osiągnięcia w zgodzie z własnymi wartościami, przekonaniami i wizją samego siebie, co wpływa na integralność i spójność działań klienta oraz  motywację do realizacji zamierzeń.